A A A

Żywy różaniec

 

Spośród wszystkich nabożeństw do Matki Zbawiciela, najbardziej znany i rozpowszechniony jest różaniec. Tradycja podaje, że sama Maryja nauczyła tej modlitwy św. Dominika. Faktem jest, że właśnie dominikanie przyczynili się w XVI wieku do rozpowszechnienia różańca. Papież Paweł VI nazwał tę modlitwę "streszczeniem Ewangelii", a Jan Paweł II powiedział: "Różaniec jest moją codzienną i umiłowaną modlitwą (...) cudowną w swej prostocie i swej głębi".

 

Żywy Różaniec – międzynarodowy ruch religijny założony w XIX w. przez Pauline-Marie Jaricot. Przekonana o tym, że dobre uczynki znaczą niewiele, jeśli nie wspiera ich modlitwa, wymyśliła w 1825 r. żywy różaniec, coś co było bardzo praktyczne i odpowiadające duchowi czasu. Jaricot zakładała grupy, składające się z 15 osób, z których każda odmawiała codziennie jedną z piętnastu tajemnic różańcowych. Do swojego brata Phileasa, kapłana, napisała, że "będzie to armia dobrych mocy". Wkrótce Żywy Różaniec stał się bardzo popularny w całej Francji, a jeden z biskupów, zdumiony religijnym ożywieniem w swojej diecezji, napisał: "Przypisuję to działaniu Żywego Różańca". Zataczał on coraz szersze kręgi. Dwa lata po jego powstaniu istniało już 150 grup, a wielu francuskich biskupów przeszczepiło ideę Żywego Różańca do swoich diecezji. Papież Leon XII w 1827 r. pobłogosławił to dzieło, a Grzegorz XVI wydał dokument zatwierdzające Stowarzyszenie Żywego Różańca. Kilka lat po powstaniu Żywego Różańca, tylko w samej Francji, należało do niego ponad 3 mln wiernych.


Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej różą. Każda osoba z róży przez miesiąc odmawia jedną z tajemnic różańcowych. Pierwotnie róża liczyła 15 osób, obecnie zaś – po modyfikacji Różańca przez Jana Pawła II – 20 osób.

W każdą I niedzielę miesiaca po Mszy o 9.00 w kościele parafialnym następuje zmiana tajemnic różańcowych. Jeżeli chcesz przyłączyć się do róży, zapraszamy na tę Mszę.

 

Ciche, anonimowe osoby, które przez dziesięciolecia czasem należą do Żywego Różańca. Gdy umierają na trumnie mają położony drewniany różaniec, w niektórych parafiach wieniec z róż. Ile dobra stało się za przyczyną ich modlitwy, wie tylko Bóg.

(na podstawie diecezja.gliwice.pl)